Δεν μπορούμε σίγουρα να γνωρίζουμε πως θα καταλήξει η φετινή σεζόν για την ιστορική ομάδα της Θεσσαλονίκης μπορούμε όμως με απόλυτη σιγουριά να διαπιστώσουμε ότι ο Άρης μετά από πολλά χρόνια αποπνέει υγεία και δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες όχι μόνο στον κόσμο τους άλλα και σε όλους όσους αγαπάνε το μπάσκετ.
Το τονίζουμε εξαρχής ο υπογράφων δεν είναι ούτε οπαδός του Άρη ούτε έχει κάποιο ιδιαίτερο κόλλημα με την συγκεκριμένο σύλλογο, είναι γεγονός όμως πως η ιστορική ομάδα δείχνει να επιστρέφει ξανά στην μπασκετική ζωή μας και να κερδίζει με το σπαθί του την συμπάθεια της κοινής γνώμης, όπως το είχε κάνει κάποτε μια άλλη εποχή τότε που κατόρθωσε να ενώσει όλη την φίλαθλη Ελλάδα και να κάνει τους πάντες να τον υποστηρίξουν στις Ευρωπαϊκές εξορμήσεις του.
Απο τότε όμως άλλαξαν πολλά, η μεγάλη ομάδα διαλύθηκε και γνώρισε την πλήρη απαξίωση και ο κόσμος έβλεπε τον άλλοτε αυτοκράτορα να ζει την απόλυτη παρακμή (ευτυχώς που η ομάδα δεν γνώρισε ποτέ την πίκρα του υποβιβασμού), τα χρέη ήταν πολλά οι διοικήσεις έρχοντουσαν κι έφευγαν αυξάνοντας τα συνέχεια και αγωνιστικά η ομάδα ζούσε την μία ταπείνωση μετα την άλλη, ένα μικρό ξέσπασμα στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας δεν ήταν αρκετό για να επαναφέρει τον σύλλογο στα μεγαλεία και όλα έδειχναν η κατάσταση να είναι μη αναστρέψιμη.
Τα τελευταία δύο χρόνια (και μετά την απαγόρευση μεταγραφών που βίωσε η ομάδα) άρχισε δειλά δειλά να χτίζει κάτι πιο σταθερό, όχι μεγάλα λόγια όχι μεγάλες απαιτήσεις απλά κινήσεις σταθερότητας και με πολύ μυαλό, ο κόσμος δεν εγκατέλειψε ποτέ την μεγάλη του αγάπη (αυτό είναι παράδειγμα και για άλλες ομάδες που στα δύσκολα οι φίλοι τους εξαφανίστηκαν), το "Αλεξάνδρειο" πλέον (Nick Galis) ήταν πάντα γεμάτο παρά τις απογοητεύσεις, όλα όμως άλλαξαν απο φέτος το καλοκαίρι, για να είμαστε δίκαιοι όλα άλλαξαν όταν ο Άρης σαν σύλλογος αποφάσισε να τιμήσει τον μεγάλο Νίκο Γκάλη, όταν γνωρίζεις το λαμπρό παρελθνό μπορείς να δημιουργήσεις κι ένα λαμπρό μέλλον, απο την μέρα εκείνη κι έπειτα όλα είναι καλύτερα και πλέον έχει βρει τον δρόμο του.
Τι συνέβη όμως φέτος το καλοκαίρι?? ο κόσμος έπαψε να στηρίζει μόνος την ομάδα και βρήκε έναν ισχυρό σύμμαχο στο πλεύρο του, την διοίκηση Λάσκαρη, μια διοίκηση που απο την πρώτη μέρα δεν έταξε αλλα έπραξε, δεν υποσχέθηκε και δεν έκανε τις μεγάλες μεταγραφές τεραστίων ονομάτων άλλα με συνέπεια νοικοκύρεψε την κατάσταση, (δεν υπάρχει πλέον αθλητής στον Άρη ο οποίος να μην πληρώνεται στην ώρα του), οι κινήσεις σοβαρές και μετρήμενες, η παραμονή ενός απο τους καλύτερους Έλληνες προπονήτες και η δημιουργία ενός ρόστερ αξιόλογου που χαρακτηρίζεται απο την έννοια ομάδα.
Πως κινήθηκε ο Πρίφτης στο χρίσιμο της ομάδας?? αρχικά έχασε τον σούπερ στάρ του όταν ο Αλέξανφρος Βεζένκοφ αποφάσισε να μετακομίσει στην Μπαρτσελονά, δεν τα έχασε όμως τα λεφτά που έφερε ο Βεζένκοφ στην ομάδα τα διαχειρίστηκε με τον καλύτερο τρόπο, χωρίς μεταγραφές εντυπωσιασμού άλλα ουσίας, έφερε αθλητές που γνώριζαν καλά το πρωτάθλημα, και Έλληνες και Ξένους (Πελεκάνος, Ξανθόπουλος, Hagins, Waters, Cupkovic) άλλα και ξένους έμπειρους στην Ευρωπαϊκη πραγματικότητα (Cohen, White, McNeal) προσθέτοντας σε αυτόυς και παίκτες της χρυσής φουρνιάς του Ελληνικού μπάσκετ (Δίπλαρος, Χρηστίδης) που κατέκτησαν το Ευρωπαϊκο πρωτάθλημα εφήβων. Αποτέλεσμα την δημιουργία ενός ρόστερ αξιόμαχου που θα δίνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο, θα παίζει σκληρή άμυνα χωρίς να υστερεί επιθετικά και θα προσφέρει θεαματικό μπάσκετ.
Το ξεκίνημα της σεζόν είναι ήδη εντυπωσιακό, νίκη στο μεγάλο ντέρμπι απέναντι στον (προβήματικό είναι η αλήθεια μέχρι στιγμής Π.Α.Ο.Κ), εύκολη επικράτηση επι του Αρκαδικού εκτός έδρας και νίκη στην Ευρώπη απέναντι στν Μπούντουτσνοστ, το πιο ευχάριστο βέβαια εκτός των νικών είναι πως και στις ήττες η ομάδα ήταν ανταγωνιστική χωρίς να γίνει έρμαιο πιο δυνατών αντιπάλων, πάλεψε στα ίσια τον πανίσχυρο Παναθηναϊκό άλλα νικήθηκε στο τέλος εξαιτίας της ποιότητας του αντιπάλου και έδωσε τρομερή μάχη απέναντι στην Τραμπζονσπορ μέσα στην Τουρκία και έχασε στις λεπτομέρειες.
Όπως όλα δείχνουν ο Άρης επιστρέφει, χωρίς μεγάλα λόγια για τίτλους άλλα με σοβαρότητα και χαμηλό προφίλ έχει στόχο να ξαναγίνει μεγάλος, με το τρίπτυχο ΚΟΣΜΟ-ΔΙΟΙΚΗΣΗ- ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ να είναι αυτό που τον καθοδηγεί κάνει όλο τον μπασκετικό κόσμο να προσδοκά κάτι μεγάλο, η άνοδος του Άρη δεν είναι καλή μόνο για τον Άρη σαν σύλλογο άλλα κάνει γενικότερο καλό, ο ανταγωνισμός με τον μεγάλο αντίπαλο τον Π.Α.Ο.Κ είναι τεράστιος και αν ο ένας απο τους δύο δυναμώνει ανεβάζει μαζί του και τον άλλον καθώς είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει κι αν συνολικά το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης επιστρέψει και σε συνδυασμό με τους πανίσχυρους Παναθηναϊκο, Ολυμπιακό άλλα και Α.Ε.Κ που δυναμώνει μπορεί το άθλημα στην χώρα μας να ζήσει και πάλι μεγάλες στιγμές όπως στο λαμπρό παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου