OI ANAMNΗΣΕΙΣ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΟΥΝΕ

 

Στο άκουσμα της είδησης ότι ο Όντεντ Κάτας θα είναι ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού μας έρχονται στο μυαλό οι στίχοι ενός παλιού λαϊκού τραγουδιού.

 

"Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε και μου θυμίζουνε τα περασμένα, χαρές που φύγανε και δεν γυρίζουνε" λέει το άσμα, θα μας επιτρέψετε όμως να προσθέσουμε στο τέλος ένα ερωτηματικό γιατί ο στόχος του Ισραηλινού τεχνικού είναι να κάνει "τις χαρές να γυρίσουνε" στην Ελληνική ομάδα, τις χαρές αυτές που φέρνουν, στο μυαλό όλων των φίλων του Παναθηναϊκού, οι αναμνήσεις της παρουσίας του σαν παίκτης του τριφυλλιού.

Ήταν το καλοκαίρι του μακρινού 1999, οι πράσινοι απολάμβαναν το "νέκταρ" της επιτυχίας που προέρχονταν από την δεύτερη σερί κατάκτηση πρωταθλήματος, σπάζοντας εμφατικά την έδρα του αιωνίου αντιπάλου Ολυμπιακού, όμως η Ευρωπαϊκή διάκριση που τους έλειπε από το 1996 θα τους οδηγούσε σε μεγάλες αλλαγές.

Την τεχνική καθοδήγηση της ομάδας αναλάμβανε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αντικαθιστώντας τον δις πρωταθλητή Ελλάδος Λευτέρη Σούμποτιτς, το δίδυμο των «διόσκουρων» Άλβερτη-Οικονόμου θα έπαυε να υφίσταται, καθώς ο Νικαιώτης φόργουορντ τραβούσε γι άλλες «πολιτείες» για να φορέσει τη φανέλα της Κίντερ Μπολόνια, αντικαταστάτης του ήταν ένας πρώην «ερυθρόλευκος» Ο Τζόνι Ρότζερς, παρελθόν από τους πρωταθλητές Ελλάδας αποτέλεσε και ο σούπερ σταρ της, ο «πολύς» Ντίνο Ράτζα, την θέση του οποίου θα έπαιρνε ο επίσης «πολύς» Ζέλικο Ρέμπρατσα.

Οι αλλαγές μπορεί να ήταν πολλές, όμως το δυναμικό της ομάδας την καθιστούσε ένα από τα φαβορί της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης φορούσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού ενώ Ντέγιαν Μποντίρογκα αποτελούσε τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη της, η περιφερειακή γραμμή της έμοιαζε πλήρης καθώς δίπλα στον Σέρβο άσο υπήρχαν οι Νάντο Τζεντίλε, Γιώργος Καλαϊτζής, Νίκος Μπουντούρης και Μίκαελ Κόχ.

Πλήρης είπαμε;;;;

Για τον Παναθηναϊκό του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου εχθρός του καλού ήταν πάντα το καλύτερο, κι έτσι αποφάσισαν να κάνουν ένα δώρο στον Ομπράντοβιτς (ένα από τα ακριβά δώρα που μόνο εκείνοι ήξεραν να κάνουν), το όνομα του δώρου; Όντεντ Κάτας.

Ο 25χρονος Ισραηλινός γκαρντ αποτελούσε εκείνη την εποχή (μαζί με τον Αντουάν Ριγκοντό) τον καλύτερο πλέι μέικερ των Ευρωπαϊκών γηπέδων. Την προηγούμενη τετραετία είχε "βγάλει μάτια" με την φανέλα της Μακάμπι και της εθνικής Ισραήλ (με την οποία αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο Ευρωμπάσκετ του 1997) και είχε φτάσει μέχρι το ΝΒΑ (στο οποίο τελικά δεν αγωνίστηκε λόγω του λοκ άουτ).

 

Η μεταγραφή Κάτας έσκασε σαν "βόμβα" στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ και προκάλεσε ντελίριο ενθουσιασμού στον κόσμο του Παναθηναϊκού που πλέον ονειρεύονταν το δεύτερο άστερι και στο τέλος της σεζόν τα όνειρα τους θα γίνονταν πραγματικότητα.

 

Κάθε αρχή και δύσκολη όμως...

 

Ο Ισραηλινός έχοντας συνηθίσει να λειτουργεί σαν πρώτο "βιολί" αργεί να βρεί ρόλο στην καλοδουλεμένη "μηχανή" του Ζότς, περνάει δύσκολα, φτάνει σε σημείο να ξεσπάσει σε κλάματα στα αποδυτήρια μην αντέχοντας την πίεση, ως που τελικά η παρέμβαση των παλιών Αλβέρτη, Μποντίρογκα και Τζεντίλε ομαλοποιεί την κατάσταση.

H συνέχεια είναι καλύτερη, ο 25χρονος άσος βρίσκει σιγά σιγά τα "πατήματα" του και αποδίδει όπως θέλει ο προπονητής του, η ομάδα πηγαίνει κυριολεκτικά "τρένο", με λίγες στάσεις (όπως τις δύο ήττες από τον Ολυμπιακό για το Ελληνικό πρωτάθλημα), και φτάνει με σχετική ευκολία μέχρι το φάιναλ φορ της Θεσσαλονίκής.

 

Η ήττα από την Α.Ε.Κ στο τελικό του κυπέλλου Ελλάδας, λίγες μέρες πριν το Φάιναλ φορ του Κυπέλλου πρωταθλητριών, λειτουργεί σαν "χαστούκι" και οι πράσινοι εμφανίζονται στο Ευρωπαϊκό τους ραντεβού με άγριες διαθέσεις. Στον ημιτελικό ο Ντέγιαν Μποντίρογκα "εκτελεί" την  Εφές και οδηγεί τον Παναθηναϊκο στον μεγάλο τελικό.

 

Εκεί θα συναντήσουν την πρώην ομάδα του Κάτας (και μεγάλη του αγάπη) την Μάκαμπι Τελ Αβίβ, Ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερος άλλα οι Ισραηλινοί ακολουθούν από κοντά και είναι μέσα στην διεκδίκηση της νίκης, η "γιγαντομαχία" Ρέμπρατσα- Χάφμαν είναι αυτή που χαρακτηρίζει τον μεγάλο τελικό ενώ ο Μποντίρογκα  πραγματοποιεί κακή εμφάνιση (ολοκλήρωσε την αναμέτρηση με 9 πόντους έχοντας μόλις 2/8 δίποντα), ο αγώνας βρίσκεται στην "κόψη του ξυραφιού" και η ανάγκη να εμφανιστεί ένας "ήρωας", που θα βοηθήσει την ομάδα να "καθαρίσει" το παιχνίδι και να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου, είναι μεγάλη.

 

 

Τότε, την ώρα που μιλάνε οι μεγάλες προσωπικότητες και οι άντρες ξεχωρίζουν από τα παιδιά,  ο Κάτας παίρνει το "όπλο" του και "σκοτώνει" την αγάπη του.

Πραγματοποιώντας την καλύτερη του εμφάνιση με την πράσινη φανέλα σκοράρει 17 πόντους  δίνει 2 ασίστ και ευστοχεί στα μεγάλα σουτ που οδηγούν τον Παναθηναϊκό στην «γη της επαγγελίας».

Η Ελληνική ομάδα κατακτά το δεύτερο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της ιστορίας της και όλοι γίνονται μάρτυρες μιας μοναδικής εικόνας, όλο το γήπεδο (νικητές και ηττημένοι) αποθεώνει τον Κάτας, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού σαν πρωταθλητές Ευρώπης και οι οπαδοί της Μακάμπι γιατί ένας δικός τους άνθρωπος (παρά το γεγονός ότι τους στέρησε τον τίτλο) έφτασε στην κορυφή.

 

Ο Παναθηναϊκός λίγο καιρό μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού τίτλου στέφεται και πρωταθλητής Ελλάδας (επικρατώντας με 3-0 νίκες του Π.Α.Ο.Κ). ο Κάτας είναι ένας από τους πρωταγωνιστές όλης της σεζόν και το μέλλον φαντάζει λαμπρό τόσο για τους πράσινους όσο και για τον ίδιο.

 

Όμως η μοίρα έχει άλλα σχέδια...

 

Στην προετοιμασία για τη σεζόν 2000-2001 ο Κάτας πονάει, ένας τραυματισμός στην επιγονατίδα τον οδηγεί σε σειρά χειρουργείων, όλοι στην ομάδα τον περιμένουν να γυρίσει άλλα αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. Το πρόβλημα συνεχίζει να υπάρχει και οδηγεί τον 26χρονο αθλητή στην απόφαση να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, στην καλύτερη ίσως ηλικία, μια απόφαση που προκαλεί σοκ σε όλο το Ευρωπαϊκό μπάσκετ.

 

Ο ίδιος τονίζει σε κάθε ευκαιρία την μεγάλη πίκρα του και για να παραμείνει κοντά σ' αυτό που αγαπάει ασχολείται με την προπονητική. Ξεκινά ελπιδοφόρα και η καλή παρουσία του στην Χάποελ Γαλιλαίας (την τριετία 2004-2007) τον οδηγεί, τη σεζόν 2007-2008, στον πάγκο της μεγάλης του αγάπης Μακάμπι Τελ Αβιβ. 

Τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα, καθώς στα 33 του χρόνια είναι ακόμη "άγουρος" προπονητικά, και σύντομα αποτελεί παρελθόν από την "ομάδα του λαού". 

 

Η υπόλοιπη προπονητική του καριέρα κυμαίνεται στη μετριότητα, Χάποελ Γαλιλαίας και πάλι (2008-2010), Χάποελ Ιερουσαλήμ (2010-2011), σαν βοηθός στην εθνική Ισραήλ (2010-2013), Χάποελ Εϊλάτ (2012-2014), Χάποελ Τελ Αβίβ (2014-2015), επιστροφή πάλι στην Χάποελ Εϊλάτ (2015-2017) εθνική Ισραήλ U-20 (2017), εθνική Ισραήλ ανδρική ομάδα από το 2017 εώς σήμερα και ξανά Χάποελ Ιερουσαλήμ από το 2018.

 

Η συγκομιδή του σε τίτλους μικρή.... Ένα πρωτάθλημα Ισραήλ το 2010,  δύο κύπελλα Ισραήλ το 2019 και το 2020 και ένα λιγκ καπ Ισραήλ το 2019. 

 

Και ξαφνικά εμφανίζεται στο δρόμο του πάλι ο Παναθηναϊκός... 

 

Ένας Παναθηναϊκός διαφορετικός, χωρίς Παύλο και Θανάση (και γενικά χωρίς οικογένεια Γιαννακόπουλου), ένας Παναθηναϊκός στη πιο δύσκολη σεζόν της ιστορίας του, σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση άλλα με στόχο την διατήρηση των κεκτημένων εντός Ελληνικών συνόρων.

Όσοι πιστεύουν στη μοίρα και στα παιχνίδια της ζωής θεωρούν ότι μόνο τυχαία δεν είναι η αντάμωση των δρόμων των δύο πλευρών, άλλωστε ένα γνωστό ρητό αναφέρει πως ο "δολοφόνος πάντα γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος".

 

Ο ίδιος ο Κάτας, σαν άλλος "δολοφόνος" βλέπει την ευκαιρία, την ευκαιρία που του δίνει η ίδια η ζωή, να επιστρέψει στον "τόπο του εγκλήματος" και να προπονήσει στο κορυφαίο επίπεδο, να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε, να πετύχει σαν προπονητής αυτό που πέτυχε και σαν παίκτης κι αυτή τη φορά να έχει μεγαλύτερη διάρκεια. 

 

Οι δυσκολίες πολλές, άλλα ο 46χρονος τεχνικός θα προσπαθήσει να δημιουργήσει νέες όμορφες αναμνήσεις στον κόσμο του Παναθηναϊκού και να φέρει πάλι τις χαρές στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, γράφοντας ξανά, από άλλο πόστο, το όνομα του στην ιστορία της ομάδας.. 

 

Και ο μοναδικός τρόπος για να το πετύχει είναι να κερδίσει τίτλους.. 

 

Τους δύο εγχώριους τίτλους που διεκδικεί το τριφύλλι έχοντας τον ρόλο του φαβορί....